Ledwo co po wizycie kuriera i dobraniu się do zawartości paczki informuję, iż:

I jeszcze nie bardzo wiem, co ja mam o nim myśleć. Mój jedyny punkt odniesienia w tej kwestii zmusza mnie do skontrastowania go z nim i odnotowania, że:

-jest piękny, wręcz posągowo wyidealizowany i jego wygłaskana mordeczka nie budzi wątpliwości typu "on jest tak brzydki, tak cudowny czy to ja jestem tak dziwna i on mi się w chory sposób podoba?",

-jest ogromny.. to znaczy zbity kurdupel, niższy i szerszy, nogę to ma ze trzy razy taką, przerażające trochę do jakiego stopnia skrajne wychudzenie i zaburzenie proporcji mam za normę,

-jest naprawdę biały.. taki biały-biały, jak marmur z Carrary, a nie takie już zżółknięte i potraktowane samoopalaczem "francuskie coś co marmur udaje, o uroczym odcieniu zasikanych kalesonów" (cytat mojego wykładowcy, nie mający na celu wartościowania, tak mi się tylko nasunęło),

-muszę do cholery Cyrylowi w końcu ogarnąć rzęsy,

-nie wiem w ogóle jakim cudem oni obaj przyszli dokładnie tego samego dnia, rok po roku, ale to kolejna refleksja poboczna,

-wracając do pana ze zdjęcia, to jego przerażająco umięśnione ciało wyposażone jest w cudne, szponowate łapki:

 

-ciągle mam wrażenie, że coś jest nie tak z tym, że on jest taki normalny i ładny, 

-wcale nie marudzę, tylko mam mindfucka jak ich obu ze sobą zestawiam, co postaram się zaprezentować w najbliższym czasie,

-gratisowy łebek prezentuje się tak:

 

-...i nadal nie mam seledynowego pojęcia co z nim dalej będzie, jesteśmy na etapie gapienia się na siebie i prób dojścia do jakichkolwiek wniosków.

Uf, chyba na tą chwilę to tyle, czas się z nimi pooswajać dalej.