Dwoje z nich szynowym rydwanem numer 10 odjechało, zostawiając siedzisko czerwone na pastwę szuflady i modelki w kawie się tarzającej. Wrzątek stał się potokiem wartkim, tekstylia morzem bezkresnym, a obiektyw jako grzmoty okalał wszystko wizją rychłej chwały.

(Wj, 4, 21-24)

Jako, że Barbiowe Sny Kate zajmuje aktualnie jej nowy sztruks, to mi przypadło być pierwszą, która zajmie się zrelacjonowaniem opisanej w powyższym cytacie nocy. Działo się, oj działo. Zwykle starałam się na twór będący całościową sesją zdjęciową przeznaczać osobny wpis, ale narobiło się zamieszania tyle, że trzeba je całe oddać w sposób równie chaotyczny. 

Zaczniemy w takim razie od sesyjki. Sesyjki z jednej strony dla mnie typowej, bo jak zwykle golizna. Nic nie poradzę, że lalki same mi się rozbierają przed obiektywem, wysyłam w ich plastikowe łebki fluidy wzmagające ekshibicjonistyczne odruchy i robię to zupełnie nieświadomie. Z drugiej strony sesyjka nietypowa, bo modelką jest Barbiowata ze szczepu Basic należąca do Kasi, do tego z zakresem ruchowym "ręka w górę, ręka w dół". Mam nadzieję, że podołałyśmy artykulacyjnym przeciwnościom losu.

Skoro już lalkę rozebrałyśmy, to trzeba ją było i ubrać. Otworzyłyśmy pudełko z ubrankami i szał twórczy eksplodował. 

I tak oto pani Basic została każdym, kim być chciała, a zwłaszcza, kim nie chciała. Także przed Państwem 100 twarzy Barbie Basic:

(Dancing Queen i inne Abby)

(trochę glamour, trochę safari)

(coś pomiędzy syrenką a zdechłą rybą)

(witamy w domku na prerii)

(teoretycznie sukienka Aurory, tak perwersyjnie różowa i brokatowa, że aż ją korci znów to ubrać, ale ryzyko bycia przez to rzuconą przez Ariel jest zbyt duże)

---

Kulisy wygłupów:

-Merido moja droga, ty jesteś tu dłużej i znasz lepiej zachowania ludzi... Co one tam właściwie wyprawiają?

-Przestałam rozumieć cokolwiek od kiedy posadzili mnie tu w kowbojskim kapeluszu i kazali na to patrzeć...

 -Heeej, co się tam wyprawia?! Widzisz coś z góry?!

-Straszne...

-Co, co?!

-Po prostu straszne...

-No weź nie cwaniakuj, takiemu to fajnie, ma ciało i może wszystko widzieć, nie to co ja, położyli za stertą płyt i radź sobie łbie! Mów co one robią!

-Zamilcz i daj mi w spokoju ubolewać nad tym, że zachwycają się czymś, co nie jest mną...

---

Co do wartkiego strumienia wrzątku, oberwała nim moja Pocahontas, która ma teraz włosy gładkie i piękne jak po wyjęciu z pudełka, które przeżyła już wieki temu. Na tym nie koniec, Anastazja w końcu przestanie się wstydzić swojej bosej stopy i dostanie drugiego buta! Niby niewiele, trochę wody i plastiku, a tak cieszy! Lecz to nadal nie koniec wpływu Kate na moje plastikowe stado. Uległam i na drugi dzień zakupiłam empikowe foteliki, widząc na jej blogu siedziska oklejone filcem nie mogłam się powstrzymać. Nie mam pojęcia, czy sama dam radę z tapicerką, ale przynajmniej wiem, jak bardzo warto będzie się pomęczyć. A do tego wszystkiego odkopałam z pudła moje stare Tereski, patrzymy na siebie i myślimy co dalej...