Relacje łączące moich panów to kwestia dość trudna. Nie pałają do siebie zbytnią sympatią, delikatnie rzecz ujmując. Wystarczyło że stali obok siebie, żeby coś zaczęło zgrzytać. Są do tego stopnia różni, że w zupełnie żadną stronę nie chciał mi się jeden z drugim zazębić, ciągle jakaś bariera nie do przekroczenia między nimi i ich dwoma odrębnymi światami. Patrzeć na jednego i drugiego osobno i było ok. Spojrzałam na to ich wspólne zdjęcie z postu niżej. Stęskniona za nimi od miesiąca złapałam za aparat, żeby uchwycić ich razem, chociażby i nienawidzących się, ale przynajmniej wyglądających na mniej upitych. Zazgrzytało w końcu tak, że poszły iskry. Nie wiem jak ustosunkować się do tego, co powstało. Ot po prostu wybuchło.